Load management
Load management is een moeilijk woord voor een heel logisch principe. Hier in de praktijk maken we er met z’n allen dagelijks gebruik van.
Load = belasting, management = sturen, in kaart brengen, organiseren. Load management is dus het in kaart brengen van de belasting op het lichaam en het sturen ervan. Concreet gaat dit over de belasting op onze botten, spieren, pezen,…
Ieder z’n lichaam heeft een bepaalde belastbaarheid (weliswaar voor iedereen anders) en een bepaalde adaptatie mogelijkheid. Als we ons lichaam aan té veel stress/belasting blootstellen, dan is er een grote kans op falen van onze structuren en lopen we bijgevolg groter risico op een overbelastingsblessure. Denk maar aan de typische runner’s knee, jumper’s knee, achillespees problemen, spierscheurtjes… Zonder te veralgemenen, blijken heel veel van deze klachten te kaderen binnen een belasting – belastbaarheid mismatch.
Tijdens de huidige Corona crisis is load management een big issue. Vanwege de competitiestop, de sluiting van sportzalen en het verbod op groepstrainingen, zijn/waren veel mensen op zichzelf aangewezen wat het sporten betreft. De structuur viel weg. Hierdoor zijn veel mensen overmatig beginnen lopen, fietsen, wandelen, noem maar op. Voor de meesten was dit een totaal andere belasting dan ze gewoon waren, zowel het type als volume van de opgelegde belasting. Anderen zijn dan weer helemaal stilgevallen en gestopt met alle activiteit.
In onze praktijk kregen we meer overbelastingsletsels dan ooit binnen. Maar het gevaar is verre van geweken. Nu de Covid gekte stilletjes aan onder controle komt (godzijdank), starten de groepstrainingen en competities terug op. Door de grote trainingsachterstand vliegen velen er als enthousiastelingen opnieuw in met als gevolg dat ze plots 3x meer doen dan de maanden voorheen. Dit is om problemen vragen.
Tim Gabbett, gerenommeerd Australisch sportwetenschapper, deed hier jaren onderzoek naar en kwam uiteindelijk met de ‘sweet spot’ (zie hieronder). De ‘sweet spot’ is het interval waarin de kans op een overbelasting het kleinst is.
Om deze grafiek te kunnen interpreten, moet je de term AC ratio begrijpen. De AC ratio is de Acute ten opzichte van de Chronische Workload ratio, dit wil zeggen de acute belasting op het lichaam (de belasting van deze week) t.o.v. de chronische belasting (het weekgemiddelde van de voorbije 4 weken) die het lichaam kent. De ‘sweet spot’ is een AC ratio van 0.8 – 1.3. Onder 0.8 en boven 1.3 gaat je risico op een blessure drastisch omhoog. Maw, je trainingen mogen progressief opgebouwd worden, maar niet sneller dan 130% van het gemiddelde van de voorbije weken, daarboven schuilt vooral het grote gevaar! Eenvoudig gesteld blijf je best weg van zowel overtraining (>1.3) als ‘ondertraining’ (<0.8). Mocht je dus een bepaald doel voor ogen hebben, zoals een halve triatlon, dan bouw je dit best stelselmatig op met de sweet spot in het achterhoofd.
Beknopt samengevat: Stay in the ‘sweet spot’ and you’ll be fine. Als het toch nog te aanlokkelijk blijft om erover te gaan, we’re only one call away!
Bekijk de reportage op WTV
Load = belasting, management = sturen, in kaart brengen, organiseren. Load management is dus het in kaart brengen van de belasting op het lichaam en het sturen ervan. Concreet gaat dit over de belasting op onze botten, spieren, pezen,…
Ieder z’n lichaam heeft een bepaalde belastbaarheid (weliswaar voor iedereen anders) en een bepaalde adaptatie mogelijkheid. Als we ons lichaam aan té veel stress/belasting blootstellen, dan is er een grote kans op falen van onze structuren en lopen we bijgevolg groter risico op een overbelastingsblessure. Denk maar aan de typische runner’s knee, jumper’s knee, achillespees problemen, spierscheurtjes… Zonder te veralgemenen, blijken heel veel van deze klachten te kaderen binnen een belasting – belastbaarheid mismatch.
Tijdens de huidige Corona crisis is load management een big issue. Vanwege de competitiestop, de sluiting van sportzalen en het verbod op groepstrainingen, zijn/waren veel mensen op zichzelf aangewezen wat het sporten betreft. De structuur viel weg. Hierdoor zijn veel mensen overmatig beginnen lopen, fietsen, wandelen, noem maar op. Voor de meesten was dit een totaal andere belasting dan ze gewoon waren, zowel het type als volume van de opgelegde belasting. Anderen zijn dan weer helemaal stilgevallen en gestopt met alle activiteit.
In onze praktijk kregen we meer overbelastingsletsels dan ooit binnen. Maar het gevaar is verre van geweken. Nu de Covid gekte stilletjes aan onder controle komt (godzijdank), starten de groepstrainingen en competities terug op. Door de grote trainingsachterstand vliegen velen er als enthousiastelingen opnieuw in met als gevolg dat ze plots 3x meer doen dan de maanden voorheen. Dit is om problemen vragen.
Tim Gabbett, gerenommeerd Australisch sportwetenschapper, deed hier jaren onderzoek naar en kwam uiteindelijk met de ‘sweet spot’ (zie hieronder). De ‘sweet spot’ is het interval waarin de kans op een overbelasting het kleinst is.
Om deze grafiek te kunnen interpreten, moet je de term AC ratio begrijpen. De AC ratio is de Acute ten opzichte van de Chronische Workload ratio, dit wil zeggen de acute belasting op het lichaam (de belasting van deze week) t.o.v. de chronische belasting (het weekgemiddelde van de voorbije 4 weken) die het lichaam kent. De ‘sweet spot’ is een AC ratio van 0.8 – 1.3. Onder 0.8 en boven 1.3 gaat je risico op een blessure drastisch omhoog. Maw, je trainingen mogen progressief opgebouwd worden, maar niet sneller dan 130% van het gemiddelde van de voorbije weken, daarboven schuilt vooral het grote gevaar! Eenvoudig gesteld blijf je best weg van zowel overtraining (>1.3) als ‘ondertraining’ (<0.8). Mocht je dus een bepaald doel voor ogen hebben, zoals een halve triatlon, dan bouw je dit best stelselmatig op met de sweet spot in het achterhoofd.
Beknopt samengevat: Stay in the ‘sweet spot’ and you’ll be fine. Als het toch nog te aanlokkelijk blijft om erover te gaan, we’re only one call away!
